Բարկութեան Վրայ Իշխել (Թագաւորութեան Հաստատումը – ԺԱ. Մաս)

«Լսեր էք որ ըսուեցաւ առաջիններուն, ‘Սպաննութիւն մի՛ ըներ’: Ով որ սպաննութիւն ընէ, դատաստանի պարտաւոր պիտի ըլլայ, բայց ես ձեզի կ’ըսեմ. «Ով որ իր եղբօր պարապ տեղը սրդողի, դատաստանի պարտաւոր պիտի ըլլայ: Ով որ իր եղբօրը Անմիտ ըսէ, գեհենի կրակին պարտաւոր պիտի ըլլայ: Ուրեմն եթէ քու ընծադ սեղանին վրայ բերես ու հոն միտքդ գայ չէ քու եղբայրդ քեզի դէմ բան մը ունի, հոն ձգէ ընծադ սեղանին առջեւ, գնա առաջ եղբօրդ հետ հաշտուէ ու ետքը եկուր որ քու ընծադ մատուցանես: Քու ոսոխիդ հետ շուտով միաբանէ, քանի որ անոր հետ ճամբուն մէջ ես: Չըլլայ թէ քու ոսոխդ քեզ դատաւորին մատնէ եւ դատաւորը դահիճին եւ բանտը ձգուիս: Ճշմարիտ կ’ըսեմ քեզի, ‘Պիտի չելլես անկէ՝ մինչեւ վերջին նաքարակիտը չվճարես’» (Մտ 5.21-26):
 

Վեցերորդ Պատուիրանը (Ելք 20.13)

«Սպաննութիւն մի՛ ըներ» (Ելք 20.13):

 

Ի՞նչ է Սպաննութիւնը

Ըստ Յիսուսի, սպաննութիւնը կը կատարուի մարդուն սրտին մէջ երբ պարապ տեղ կը բարկանայ եւ իր սրտին բարկութենէն կ’արտայայտուի իր շրթներով, ձեռքերով կամ որեւէ ոճիրի արարքով (Մտ 5.21-26):

 

«Իժերո՛ւ ծնունդներ, ի՞նչպէս կրնաք բարի խօսիլ, որ չար էք. Վասնզի բերանը սրտին աւելցուքէն կը խօսի: Բարի մարդը իր սրտին բարի գանձէն բարի բաներ  կը հանէ եւ չար մարդը իր սրտին չար գանձէն չար բաներ կը հանէ: Բայց ձեզի կ’ըսեմ թէ ‘Ամէն դատարկ խօսքի համար՝ զոր մարդիկ կը խօսին, դատաստանի օրը հաշիւ պիտի տան: Վասնզի քու խօսքերէդ պիտի արդարանաս եւ քու խօսքերէդ պիտի դատապարտուիս» (Մտ 12.34-37):

 

«Իսկ բերնէն ելած բաները սրտէն յառաջ կու գան եւ անոնք կը պղծեն մարդը: Վասնզի սրտէն կ’ելլեն չար խորհուրդներ, սպաննութիւններ, շնութիւններ, պոռնկութիւններ, գողութիւններ, սուտ վկայութիւններ  ու հայհոյութիւններ» (Մտ 15.18-19):

 

Աստուծոյ Ակնկալութիւնը

Աստուած կ’ակնկալէ որ մենք բարկութեամբ չլեցուինք: Նայինք թէ ի՞նչ է Աստուծոյ առաջարկած լուծումը եւ թէ մենք ի՞նչպէս պէտք է վարուինք:

 

Կայէն եւ Աբէլ (Ծն 4.1-15)

Աստուած ընդունեց Աբէլի ընծան բայց մերժեց Կայէնինը (3-5ա):

Կայէն բարկացաւ ու երեսը կախեց (5բ): Արդէն կը տեսնենք հետեւեալ տէտերը Կայէնի վարմունքին մէջ՝

§  Բարկութիւն

§  Նախանձ

§  Ատելութիւն

 

Սակայն Աստուած հայրական մօտեցում ցոյց կու տայ (6-7):

§  Միջամտող («Ի՞նչու բարկացար...»)

§  Խրատական («եթէ աղէկ ընես, ընդունելի չը՞լլար»)

§  Զգուշացնող («մեղքը դրան քով պառկած է»)

§  Քաջալերական («ու դուն անոր պիտի իշխես»):

 

Մեղքը մի՛շտ հոն պիտի ըլլայ: Նախանձի առիթը մի՛շտ հոն պիտի ըլլայ: Մենք նայելու ենք Հօր մօտեցումին եւ քաջալերական խօսքին:

 

Հայրը անձամբ կը հաստատէ իր քեզ հետ ըլլալը եւ կը քաջալերէ որ գործածես որդիական ինքնութիւնդ, մեղքին վրայ իշխելու համար:

 

Բայց Կայէն իր սրտին մէջ չկրցաւ հաւատալ եւ ընդունիլ Աստուծոյ բերած քաջալերանքը: Կայէն իր շրթներով արտայայտուեցաւ իր սրտին մէջի բարկութենէն (8ա):

 

Կայէն իր եղբօր վրայ ելաւ ու զանիկա սպաննեց (8բ):

Կայէն այնքան տարուած եւ լեցուած էր բարկութեամբ, որ չկրցաւ Աստուծմէ ընդունիլ: Կարծես անոր խիղճն անգամ անզգամ դարձած էր: Ան պատասխանատու չէր զգար (9):

 

Ան անէծքի ենթակայ եղաւ (11-12), չզղջաց եւ ինքզինք անջատեց Աստուծմէ (13-14):
 

Աստուած իր ողորմութիւնն ու պահպանութիւնը տակաւին պահեց իբր դարձի առիթ (15):

 

Մեր Ընելիքը

Մենք պէտք է Աստուծոյ Խօսքին շատ ուշադրութեամբ մտիկ ընենք եւ Աստուծոյ մօտենանք թափանձիկ սրտով:

 

Մենք պէտք է լուծենք ամէն հարց եւ վճարենք ամէն գին որպէսզի մեր սրտերը մաքուր պահենք Աստուծոյ առջեւ:

 

Թագաւորութիւնը պարգեւ է, բայց Աստուծոյ որդիները իրենց նուիրումով զԱնիկա կը պահեն եւ կը պահպանեն: