Հայրն ու Մայրը Պատուել (Թագաւորութեան Հաստատումը – Ժ. Մաս)

«Իմաստութեան սկիզբը Տիրոջ վախն է, բայց յիմարները իմաստութիւնն ու կրթութիւնը կ’անարգեն: Որդեա՛կ իմ, քու հօրդ խրատը մտի՛կ ըրէ ու քու մօրդ օրէնքը մի՛ մերժեր. քանզի անոնք քու գլուխդ՝ շնորհաց պսակ եւ քու պարանոցիդ մանեակներ պիտի ըլլան» (Առ 1.7-9):

Հինգերորդ Պատուիրանը (Ելք 20.12)

«Պատուէ՛ քու հայրդ ու մայրդ, որպէսզի քու օրերդ երկար ըլլան այն երկրին վրայ, որ քու Տէր Աստուածդ կու տայ քեզի» (Ելք 20.12):

Ի՞նչ է Կապը

Հայրը / մայրը պատուելով մենք կը հագնինք մեր աստուածատուր ինքնութիւնը եւ մենք մեր կարգին կը դառնանք իսկական հայրեր / մայրեր:

Մենք ալ մեր կարգին պիտի շահինք զաւակներ, որոնք մեզ կը պատուեն, եւ Հայր Աստուծոյ հայրութիւնը երկրի վրայ տարածենք: Մեր յիշատակը պիտի տեւէ սերունդէ սերունդ:

Ի՞նչու Պատուենք

Մեր հայրն ու մայրը պատուելու ենք որովհետեւ մեզ աշխարհ բերին, իրենց կարելին կ’ընեն մեզի բարիք ընելու համար (Ղկ 11.12) եւ որովհետեւ մեզ կը սիրեն ու մեզի կը հոգան:

Ո՞վ են Հայրն ու Մայրը

Ի՞նչու անոնք պատիւ ստանալու են: Ի՞նչ են զանոնք պատուելու արգելքները: Ի՞նչպէս յաղթահարելու ենք այդ արգելքները:

Հայրը (Ղկ 15.11-32)

• Իր անձը չի փնտռեր (12):
• Ազատ կ’արձակէ (13):
• Ամէն պէտք կը հոգայ եւ առատաձեռն է (17):
• Իր քաղցրութեամբ իր զաւակները իրեն կապուած կը պահէ (Հռ 2.3-4):
• Գութով կը շարժի (20):
• Ամօթը կ’արհամարէ (20):
• Սէր կ’արտայայտէ (20):
• Ողորմութիւնով եւ մեծ սիրով ու շնորհքով կը վարուի (22):
• Իր զաւակները իր գանձն են, եւ անոնցմով կ’ուրախանայ (31-32):

Մայրը (Ա. Թգ 1.1-28)

• Իր անձը կ’ուրանայ (15):
• Աստուծոյ հետ իր ունեցած յարաբերութեան մէջ կ’աճեցնէ իր զաւակը (20):
• Աստուծոյ առջեւ իր պարտականութիւնը յանձն առած կը կերակրէ եւ հոգ կը տանի իր զաւակին (22):
• Կ’արձակէ իր զաւակը՝ վստահելով Աստուծոյ (24):
• Իր զաւակը իր ամենաթանկագին գանձն է, եւ իբրեւ այդպիսին զանիկա կը նուիրէ Աստուծոյ (26-28):

Արգելքներ (Հռ 2.1-9)

• Դատող հոգի (1)
• Անմտութիւն (3)
• Անզգամութիւն (4)
• Խստութիւն եւ անզիղջ սիրտ (5)

Ընդհանրապէս մենք մեզ անէծքի տակ կը դնենք, որովհետեւ Աստուծոյ եւ մեր ինքնութեան դէմ մեղք գործած կ’ըլլանք: Մեր ծնողները կրնան շատ թերութիւններ ունենալ, բայց մեր անհնազանդութիւնն ու ըմբոստութիւնը բնաւ արդարացուցիչ չեն:

Սամփսոն

 

Սամփսոնի ծնողքը անկեղծ փափաք ունէին սորվելու զինք շիտակ ձեւով կրթել (Դտ 13.8):

Սամփսոն անհնազանդ գտնուեցաւ (Դտ 14.1-3):

«Խրատ սիրողը գիտութիւն կը սիրէ, բայց յանդիմանութիւն ատողը անմիտ է» (Առ 12.1):

Սամփսոն իր ծնողքին սուտ խօսեցաւ (Դտ14.9):

Սամփսոն իր տեսողութիւնը, կոչումը եւ կեանքը կորսնցուց (Դտ 16.21,30):

Սամփսոնի օրերը երկրի վրայ կարճ եղան:

Ի՞նչ Ընել

Նայիլ Աստուծոյ Հայրական քաղցրութեան եւ ապաշխարել (Հռ 2.4)

Ծնողքին եւ Հայր Աստուծոյ խրատը մտիկ ընել եւ ստանալ՝ (Առ 13.1)

• Բարութիւն (2)
• Անձը պահելու շնորհք (3)
• Հոգիի «գիրութիւն» (4)
• Սուտին հանդէպ ատելութիւն (5)
• Պաշտպանութիւն (6)
• Հարստութիւն (7)
• Փրկութիւն (8)
• Զուարթ լոյս (9)
• Իմաստութիւն (10)
• Շատցող Հարստութիւն (11)
• Փափաքի կատարում եւ Կեանքի Ծառ (12)
• Վարձատրութիւն (13)
• Կեանքի Աղբիւր (14)
• Խոհեմութիւն եւ շնորհք (15)
• Իմաստութեան գործ (16)
• Հաւատարմութիւն եւ բժշկութիւն (17)
• Պատիւ (18)
• Փափաքի կատարում եւ հոգիի անուշութիւն (19)
• Իմաստուն ընկերներ (20)
• Յաջողութիւն (21)
• Թոռներուն ժառանգութիւն (22)
• Առատութիւն (23)
• Որդին կրթելու սիրտ (24)
• «Ուտելիք» մինչեւ իր անձին կշտանալը (25)