Posts

Showing posts from December, 2012

Աստուծոյ Մարդը (Աստուծոյ Տունը Շինող – Ե. Մաս)

Image
Ի՞նչ է Ծառայութիւնը Արդէօք ծառայութիւնը եկեղեցիէն ներս աշխատա՞նք է, կամ եկեղեցիին մէջ դի՞րք, կոչո՞ւմ, ինքնութի՞ւն, ձի՞րք, հրա՞շք... Ի՞նչն է որ կ’որոշէ եթէ անձ մը Աստուծո՛յ մարդն է: Ահա Աստուծոյ Մարդը Եզրաս 7-րդ գլուխին մէջ Աստուածաշունչը կը ներկայացնէ նոր անձ մը: Եզրաս կը ներկայացուի նախ իր ազգաբանութեամբ (7.1-5) եւ կը զանազանուի իր կատարածով (7.6ա): Ան արագագիր դպիր էր: Ան   վարպետ եւ գերազանցող էր իր մարզին եւ ծառայութեան մէջ (7.6բ, Սղ 45.1): Այս բոլորին հետեւանք՝ ան մեծ շնորհք կը վայելէր Աստուծոյ եւ թագաւորին առջեւ (7.6գ): «Աստուծոյ Բարի Ձեռքը Անոր Վրայ» (7.11-28) Թագաւորը զինք ղրկեց եւ ան Երուսաղէմ հասաւ, որովհետեւ Աստուծոյ բարի ձեռքը անոր վրայ էր (7.9): Եզրաս «իր սիրտը պատրաստեց», որպէսզի Տիրոջ օրէնքը փնտռէ, կատարէ եւ սորվեցնէ (7.10): Եզրասի Նկարագիրը Եզրաս Աստուծոյ եւ իր ծառայակիցներուն առջեւ (8.21-23)՝ ¡   Անկեղծ եւ խոստովանող էր: ¡   Խոնարհ, աղօթքով եւ ծոմով Աստուծոյ ապաւինող էր: ¡   զԱստուած պատուող էր: Եզրաս շնորհքին բացած ճամբաները եւ Աստուծոյ հ

Դուն Պիտի Շինես (Աստուծոյ Տունը Շինող – Դ. Մաս)

Image
Երբ Շինելու Սկսիս «Յուդայի ու Բենիամինի թշնամիները, երբ լսեցին թէ գերութենէ վերադարձողները Իսրայէլի Տէր Աստուծոյն տաճարը կը շինեն, Զօրաբաբէլին ու նահապետներուն մօտեցանու անոնց ըսին. ‘ Մենք ալ ձեզի հետ շինենք... ’ » (Եզրաս 4.1-2): Թշնամին քեզի չի մօտենար երբ իրեն սպառնալիք մը չես ներկայացներ: Ան քու ծառայութեանդ լուրը հեռուէն կ’առնէ (Եզր 4.1): Քու գործդ պարզ գործ չէ՛ եւ քու զօրութիւնդ պարզ զօրութիւն չէ՛: Պէտք է արթուն ըլլալ եւ պատրաստ իր հնարքներուն: Սատանան Ստախօս է «Մենք ալ ձեզի հետ շինենք…» (4.2): Սատանան կը մօտենայ լոյսի հրեշտակի մը պէս (Բ. Կր 11.14): Եթէ ան մուտք գործէ, արդէն յաջողութիւնը իրն է: Կը տեսնե՞ս զԻնք եւ իր սուտերը: Ան կ’ուզէ քեզմէ Խօսքը գողնալ (Մտ 13.1-23): Դէմ Դի՛ր Թշնամին միշտ կ’առաջարկէ ձեւեր քու ծառայութիւնդ աւելի դիւրին եւ հանգիստ դարձնելու: Ան կ’առաջարկէ շատ տրամաբանական եւ գործնական լուծումներ: Յիշէ՛ որ ան առանց քու արտօնութեանդ ոչինչ կրնայ ընել: Իշխանութիւնդ գործածէ՛ եւ դէմ դիր թշնամիին: «Չի վայելեր ձեզի որ մէկ տեղ մեր Աստուծոյն տ

Խօսքը Կը Շինէ (Աստուծոյ Տունը Շինող – Գ. Մաս)

Image
Խօսքին Հետ Հարցը Շատ հաւատացեալներ Խօսքը եւ Խօսքին հետ ժամանակ անցնելը կարեւոր չեն սեպեր: Այդ մէկը կը սեպեն գրագէտ մարդոց գործը, կամ շատ ցանցրացուցիչ եւ անշահ բան մը: Արդէօք շիտա՞կ է եւ ի՞նչ կ’ըսէ Աստուածաշունչը Խօսքին գործին մասին: Աստուածաշունչին բառերը միտքով սերտելով մենք արդիւնք չենք գտներ՝ այլ մահ, Իսկ հարազատ ձեւով ընդունելով՝ կեանք (Բ. Կր 3.6: Յհ 6.64): Նայինք թէ Խօսքը ի՞նչ կը կատարէ մեր կեանքերէն ներս երբ զանիկա կ’ընդունինք հարազատ ձեւով:   Խօսքը Կարող է Աստուծոյ Խօսքին կամ մարգարէութեան կարողութիւնը կատարեալ է (Եզր 1.1-3): Սուրբ Հոգիին նպատակներէն մէկը երբ նորադարձի մը նոր եւ հասկնալի լեզու խօսիլ կու տար, գիտցնել էր թէ ի՛նք է կարողութիւն տուողը (Գրծ 2.6-12): «Զօրութեամբ չէ եւ ուժով չէ, հապա իմ Հոգիովս, կ’ըսէ Զօրքերու Տէրը» (Զք 4.6): «Զօրաբաբելին ձեռքերը հիմնեցին այս տունը, անոր ձեռքերը պիտի լրացնեն զանիկա» (Զք 4.9): «ու պիտի աղաղակեն ‘Շնո՜րհք, շնո՜րհք անոր» (Զք 4.7): Դուն ուրիշ բանի պէտք չունիս: Աստուծոյ Խօսքը կու գայ բարձրագոյն իշխանութեամբ: Ան

Գալիք Փառքը (Աստուծոյ Տունը Շինող – Բ. Մաս)

Image
Յուսահատութիւն Աստուած գիտէր, թէ ժողովուրդը վհատած էին: Ան ուղղակիօրէն հարցին վրայ մատ կը դնէ (Անգ 2.1-3): Մարդիկ կային, որոնք տեսած էին հին տաճարը իր փառքով (Եզր 3.12): Ներկայի փլատակ վիճակին առջեւ յուսահատելով՝ անոնք տկար ինկած էին: Շատեր իրենց անցեալի փառքը կը յիշեն երազանքով, եւ գալիք փառքին յոյսով չեն ապրիր: Ինչքան ալ քաջալերես, իրենց համար անցեալի փառքը «տարբեր» է: Այդպիսիները փլատակ վիճակ ունին եւ յուսալքուած են: Աստուած Կը Զօրացնէ Աստուած զանոնք մէկ-մէկ կը զօրացնէ Իր Խօսքով եւ անոնց յիշեցնելով (2.4-5). ·         Իր Փրկութիւնը ·         Իր խոստումը՝ Սուրբ Հոգին իրենց մէջ ·         Իր հաւատարմութիւնը Աստուած անոնց ակնկալութիւնը կը լարէ մօտ ատենէն իր կատարելիքին (2.6-7), որպէսզի անոնց կեդրոնացումը հանէ անցեալէն եւ դնէ ապագային վրայ:   «Քիչ ատենէն նորէն երկինքն ու երկիրը, ծովն ու ցամաքը, բոլոր ազգերը պիտի շարժեմ: Բոլոր ազգերուն ցանկալի բաները պիտի գան եւ այս տունը փառքով պիտի լեցնեմ» (Անգ 2.6-7): Աստուած կը յայտնէ այն մեծ գործը զոր Ի՛նք պիտի կատա